Dit is een andere manier om naar verslavingen te kijken. Wat is de kern van verslaving? Waar zijn ‘verslaafden’ (en tot op zekere hoogte zijn we allemaal verslaafd) echt naar op zoek, voorbij hun volgende fix?
We proberen onszelf letterlijk te vernietigen met onze verslavingsobjecten – alcohol, drugs, pornografie, sigaretten, we gebruiken alles om te sterven. We proberen onbewust de zoeker uit te wissen, het afgescheiden zelf te vernietigen, te sterven aan onze verbeelding van onszelf. Het is een wanhopige poging om Thuis te vinden – om opnieuw in contact te komen met onze totale onafscheidelijkheid van het leven zelf. Verslaving is slechts een vermomde zoektocht naar liefde. Het verlangen naar de dood van het zelf is in werkelijkheid het verlangen naar onvoorwaardelijke liefde, naar intimiteit met het hele leven. De alcoholist, de drugsverslaafde, de seksverslaafde, de computer- of chocoladeverslaafde is een wanhopige minnaar, verlangend naar zijn geliefde. Ze zijn een spirituele zoeker, wanhopig op zoek naar de ultieme goeroe.
Maar de sigaret, de naald, de nieuwe Gucci-tas is niet hun ware goeroe. Het is een goeroe die zal teleurstellen en pijn doen, niet de goeroe van onvoorwaardelijke liefde en acceptatie. En dus is het zoekmechanisme perfect ontworpen om perfect te falen, om je nooit te geven waar je op het diepste niveau naar verlangt. Het is ontworpen om je volledig te desillusioneren met ‘externe objecten’ en je wakker te schudden uit de droom dat je iets buiten jezelf nodig hebt om compleet te zijn in DIT moment.
De zoeker
De sigaret of chocola vernietigt de zoeker niet, het brengt geen onvoorwaardelijke liefde, het schakelt het zoekmechanisme niet permanent uit. Er is alleen een kortstondige pauze, een tijdelijke opluchting, terwijl het mechanisme zichzelf reset. De tijdelijke opluchting verdwijnt, en de bijwerkingen steken de kop op, en het ongemak van de afscheiding komt terug, en de volledige zoektocht begint weer, hongerig naar de volgende fix, het volgende drankje, de volgende chocoladereep, het volgende orgasme, het volgende slachtoffer. Het mechanisme is perfect ontworpen zodat het zichzelf nooit zal bevredigen. Het kan niet leveren wat het belooft. Het kan zichzelf niet op tijd voltooien.
En dus verliezen we uiteindelijk het vertrouwen in onze sigarettengoeroes, onze alcoholgoeroes, onze geldgoeroes, onze shoppinggoeroes en worden we verliefd op de ware goeroe, de goeroe waar we altijd al naar verlangd hebben, de goeroe van wie we werkelijk zijn. We worden verliefd op de Minnaar die ons niet kan verlaten. We ontdekken de perfecte en onvoorwaardelijke aanwezigheid van de Geliefde, vermomd als het huidige moment precies zoals het is. De drugshigh, de shopping-high, de sigaretten-high komen hier niet eens bij in de buurt. Je zou deze Liefde nooit bedriegen. De sigaret biedt je een opwindende liefdesaffaire aan, doet allerlei beloftes, en je wijst beleefd af, omdat je al verliefd bent.
Het verslavingsobject kan je niets geven wat je nog niet hebt.’
){kind=link}