Schuld kan nogal een ‘ding’ zijn in ons leven. We voelen ons makkelijk schuldig en zijn even gemakkelijk geneigd met het beschuldigende vingertje te wijzen naar de ander. In het boek ‘Boek van Vergeving – Een gids van wond naar wonder’ van Willem Glaudemans staat dat schuld niet bestaat. Dit inzicht heb ik jaren geleden volgens mij al een keer opgedaan, maar ik was het om eerlijk te zijn alweer vergeten. In deze blog ga ik hier op in.
Ego
Het ego probeert met behulp van het denken zijn overlevingskansen te vergroten door zijn werkelijkheid proberen te begrijpen en te verklaren. Door relaties en verbanden vast te stellen en conclusies over gebeurtenissen en situaties te trekken, ervaart het ego hoop en controle (beide illusies).
Het ego deelt zijn werkelijkheid op in goed en slecht. En het probeert bij de ‘goeden’ en ‘onschuldigen’ te horen. Door anderen de schuld te geven van alles wat er mis is in zijn persoonlijke leven en werkelijkheid, treft het ego geen blaam en hoeft het geen verantwoordelijkheid te dragen en/of te nemen. Sterker nog, het ego kan zelfs in een slachtofferrol stappen als het vindt dat hem onrecht is aangedaan.
De waarheid is ‘er is niets’. En omdat ’twee’, relativiteit en dualiteit een illusie zijn, kan oordeel niet bestaan. Er kan immers niet iets beter zijn dan iets anders, omdat alleen de ondeelbare eenheid van het geheel bestaat.
De waarheid is ook ‘er is niets verkeerd’. En er kan niets verkeerd zijn, omdat wederom dualiteit en dus ‘goed’ en ‘slecht’ niet bestaan. Alles waarover geoordeeld, veroordeeld en schuld gegeven wordt is dus een illusie. Allemaal verzonnen projecties en verhalen van het ego.
Boetedoening
Schuld geven en schuld dragen is boetedoening van het ego. Het ego gelooft dat het het recht heeft om anderen te oordelen, veroordelen en beschuldigen. Hiermee kan het ego zijn werkelijkheid verklaren en begrijpen, haalt het ego er identiteit uit, ervaart het ego controle en gelooft het ego dat het het recht heeft om anderen verbaal of fysiek geweld aan te doen, te haten en/of schade op een ander te verhalen.
Het ego gelooft, ervaart en leeft in een staat van gebrek, tekort en angst. Middels oorzaak-gevolg en het geven van schuld probeert het zijn eigen hachje te redden en te krijgen wat het gelooft nodig te hebben of zijn gedrag te rechtvaardigen (haat richting anderen).
Hiernu
De waarheid is dat ‘er is niets mis met mij’. En in het verlengde hiervan heb ik ook nog nooit wat verkeerd gedaan. Het geloven in schuld en onschuld zou moeten verklaren waarom ik hiernu geen liefde, vrede en innerlijke rust ervaar. Het geloven in schuld en onschuld is echter niet de verklaring, maar de reden/oorzaak voor de staat van angst, stress, spanning en onrust die ik ervaar.
In de kern geef ik (als persoon/ego) mijzelf de schuld van de situatie/staat waarin ik zit. Eigen schuld, dikke bult. De waarheid is echter dat het een illusie is. Er is geen reden/oorzaak, er is niets te verklaren en te begrijpen. Er is gewoon niets.
Vergeving
Het lijkt erop dat het boek van Willem Glaudemans en zijn Boek van Vergeving – Een gids van wond naar wonder, inderdaad een diepgaande kijk biedt op vergeving en de concepten van schuld en vergeving herdefinieert. Glaudemans stelt dat schuld niet bestaat en benadrukt het belang van vergeving als een bevrijdend proces.
Het is begrijpelijk dat inzichten soms vervagen met de tijd. Het herontdekken van zo’n belangrijk inzicht kan echter een krachtige herinnering zijn aan de waarde van vergeving in ons leven. Het is het overwegen waard dit boek te lezen en je verder in deze inzichten te verdiepen.
